QIU ZHIJIE

Το έργο του Qiu Zhijie αντλεί έμπνευση από τις πολιτικές, ιστορικές
και φιλοσοφικές αφηγήσεις διαφόρων πολιτισμών και περιοχών ανά
τον κόσμο. Αντλεί τις ιδέες του από μια μεγάλη ποικιλία πηγών, όπως
ο κομφουκιανισμός, ο βουδισμός, ο πλατωνισμός και το Ισλάμ ή ο Δια-
φωτισμός και ο μαρξισμός. Συνδυάζοντας αυτές τις επιρροές με ένα στιλ επηρεασμένο από την παραδοσιακή κινεζική καλλιγραφία, δημιουργεί μεγάλης κλίμακας σχέδια με μελάνι, τα οποία απεικονίζουν
σύνθετους και λαβυρινθώδεις χάρτες και διαγράμματα που αμφισβητούν τις επικρατούσες απόψεις για την παγκόσμια ιστορία και το μέλλον της. Οι περίπλοκοι χάρτες του αναπτύσσονται σαν ένας
λαβύρινθος αλληλένδετων ιδεών και ιδεολογιών, αποκαλύπτοντάς μας την κοσμοθεωρία και τους προβληματισμούς του καλλιτέχνη για θέματα όπως ο κατακερματισμός και η εφήμερη φύση της κοινωνίας, η ανθρωπότητα και το ζήτημα της ύπαρξης και του θανάτου. Ο καλλιτέχνης βλέπει τον κόσμο σαν κάτι χαοτικό, που διέπεται από την τύχη, τη μοίρα και το πεπρωμένο, με βραχείες μόνο στιγμές τάξης
και αυτονομίας. Η δημιουργία χαρτών είναι λοιπόν ένας τρόπος άντλησης νοήματος μέσω της σύνδεσης αντικειμένων, ιδεών, του χώρου και του χρόνο, αλλά και ένας τρόπος «αντίστασης στην παραφροσύνη του κόσμου» και προσπάθειας να δημιουργηθεί, παρά τη δυσοίωνη αφετηρία, μια αισιόδοξη οπτική για το μέλλον. Η βαθυστόχαστη απαισιοδοξία που διακρίνει το Χάρτης του πεπρωμένου αποκαλύπτει βουδιστικές επιρροές αλλά και νιτσεϊκές, καθώς ο Νίτσε ήταν ο φιλόσοφος της «θέλησης για δύναμη» αλλά και ένας οπτιμιστής που επικύρωνε την αξία της ζωής. Το Χάρτης της επαναστατικής κυ-
κλοφορίας παρουσιάζει την πορεία των επαναστάσεων από την επιτυχία στην παρακμή και, εν τέλει, στην ιδιωτική οικονομία και τον εκδημοκρατισμό. Η καπιταλιστική διαδικασία χαρτογραφείται στο δεξί
μέρος του χάρτη: ξεκινά από το στάδιο του αχαλίνωτου ανταγωνισμού, περνά σε αυτό της μονοπωλιακής κυριαρχίας, εν συνεχεία στην πόλωση μεταξύ πλούσιων και φτωχών και στην ταξική σύγκρουση, προτού καταλήξει στην επανάσταση και την ουτο-
πία. Μέσα από αυτές τις δαιδαλώδεις περιπλανήσεις του, που καταπιάνονται με όλα τα θεμελιώδη ερωτήματα της ζωής, ο Qiu Zhijie αναδεικνύει εναλλακτικούς τρόπους θεώρησης της ιστορίας και της
κοινωνίας. Δημιουργώντας πρωτότυπες και παιγνιώδεις οπτικές γωνίες, μονοπάτια, τοπία, σχέσεις και ιδέες, μας παρακινεί να σκεφτούμε ποια θα ήταν η μορφή του σύγχρονου κόσμου εάν είχαμε κάνει έστω και μία φορά διαφορετικές επιλογές, ενώ παράλληλα στρέφει το συλλογικό φαντασιακό προς την αναγνώριση ότι τα πράγματα μπορούν να είναι διαφορετικά.