HAMZA HALLOUBI

«Λίγους μήνες αργότερα, και ενώ ακόμα προσπαθούσα να συνειδη-
τοποιήσω τη νέα μου κατάσταση, άρχισα να γράφω ένα μακροσκελές,
επεξηγηματικό γράμμα στη μητέρα μου που είχε πεθάνει δύο χρόνια
νωρίτερα. Το γράμμα αυτό ήταν η πρώτη, καθυστερημένη μου απόπειρα να κλείσω σε μια ενιαία αφήγηση τη ζωή μου, την οποία σε μεγάλο βαθμό είχα εγκαταλείψει στη μοίρα της, χωρίς οργάνωση, χωρίς σειρά, χωρίς σκοπό».
Στο αυτοβιογραφικό του δοκίμιο Between Worlds, ο Edward Said αναφέρεται σε ένα ανέκδοτο γράμμα που είχε γράψει προς τη μητέρα του. Ο Halloubi ταξίδεψε μέχρι τη Νέα Υόρκη για να το ανακαλύψει.
Καθώς αδυνατούσε να το εντοπίσει, η απουσία του γράμματος έστρεψε τη δουλειά του προς μια νέα κατεύθυνση. Στη βίντεο-εγκατάσταση, ο Halloubi φιλοτεχνεί το πορτρέτο του συγγραφέα με βάση μια φωτογραφία του χεριού του Said που βρέθηκε στο διαμέρισμα της γυναίκας του, Mariam. Ο Said, προς το τέλος της ζωής του, ασθενής, έχοντας επίγνωση της θνητότητάς του, μέσα στην πολιτική
ένταση της περιόδου που ακολούθησε τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, εισέρχεται σε μια τελική φάση και στοχάζεται πάνω στο ύστερο καλλιτεχνικό ύφος, διερωτώμενος «τι θα λέγαμε όμως για την
ύστερη περίοδο του καλλιτέχνη, ιδωμένη όχι ως περίοδος αρμονίας και επίλυσης των εσωτερικών συγκρούσεων, αλλά ως περίοδος αδιαλλαξίας, δυσκολίας και ανεπίλυτων αντιφάσεων;». Η δικάναλη
εγκατάσταση Αργά επικεντρώνεται στο τι συμβαίνει όταν ο καλλιτέχνης εισέρχεται στην ύστερη περίοδο της δημιουργίας του, στα στοιχεία που έχει απεμπολήσει ή εγκαταλείψει, εγείροντας ερωτήματα για την ίδια τη φύση της τέχνης: τι σημαίνει να επηρεάζεις και να συνεχίζεις να δημιουργείς; Δεν είναι άραγε απλώς μια άρνηση του τέλους; Ποια είναι εκείνη η δύναμη που μπορεί να αναγεννιέται και
να υπηρετείται σε διαφορετικές χώρες και εποχές από άλλους; Αυτή η ζώσα, κινητήριος δύναμη, δεν είναι άραγε το αντίθετο της ιδέας του Νέου υπό την έννοια του πρωτότυπου που είναι αποκομμένο από
καθετί που ανήκει στο παρελθόν;
Hamza Halloubi